Główny Inspektor Sanitarny po posiedzeniu Komisji Epidemiologii Chorób Zakaźnych i Szczepień Ochronnych ws. nowego koronawirusa wydał komunikat, w którym zaleca się osobom powracającym z Chin (zwłaszcza z miasta Wuhan), u których występują objawy przypominające ciężką grypę, zgłaszanie się do izby przyjęć oddziałów zakaźnych i poinformowanie o odbytej podróży.

Pozostałe osoby powracające z innych miast w Chinach oraz innych krajów azjatyckich, w przypadku pojawienia się objawów przypominających grypę, powinny pozostawać pod opieką lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.

W związku z ryzykiem rozwoju epidemii wywołanej przez nowego wirusa, międzynarodowi eksperci przypominają o podstawowych zasadach profilaktyki zakażeń:

• Jak najczęściej myj ręce, najlepiej używając mydła i wody albo preparatów odkażających zawierających alkohol,

• Kiedy kichasz lub kaszlesz będąc między ludźmi zakryj usta chusteczką lub swoim zgiętym łokciem, zaraz po tym wyrzuć chusteczkę i umyj ręce,

• Unikaj bliskiego kontaktu z osobami, które mają gorączkę i kaszlą,

• Jeśli masz gorączkę, kaszel i trudności z oddychaniem udaj się do lekarza, powiedz mu o ewentualnych, odbytych wcześniej dalekich podróżach,

• Unikaj bliskiego kontaktu z żywymi zwierzętami przebywając na terenach, gdzie odnotowano przypadki zakażenia nowym koronawirusem,

• Unikaj konsumpcji surowego lub niedogotowanego mięsa oraz mleka, a także dbaj o higienę miejsc, w których używa się surowego mięsa czy podrobów,

• Zaszczep się przeciw grypie,

• Jeśli podróżujesz do Azji, unikaj bliskiego kontaktu z osobami chorymi, zwłaszcza z objawami ze strony układu oddechowego; unikaj odwiedzania bazarów lub innych miejsc, w których znajdują się żywe lub martwe zwierzęta i ptaki; unikaj kontaktu ze zwierzętami, ich wydalinami lub odchodami oraz przestrzegaj zasad higieny rąk.

Koronawirusy to grupa wirusów znanych z wywoływania infekcji układu oddechowego, w tym zarówno powszechnie występujących przeziębień, jak też rzadszych i groźniejszych infekcji, jak. np. SARS.

Eksperci podają, że objawy zakażenia nowym koronawirusem są zbliżone do ciężkiej grypy albo zapalenia płuc, takie jak: gorączka, dreszcze, bóle mięśniowe, katar, kaszel oraz duszności.

Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny
im. prof. W. Orłowskiego CMKP ul. Czerniakowska 231 w Warszawie
poszukuje

Rozmowa z Panem Profesorem Bartłomiejem Noszczykiem,

Kierownikiem Oddziału Klinicznego Chirurgii Plastycznej

Panie Profesorze, metodę aquafilling promowano jako nowoczesną, małoinwazyjną i co ważne, bezpieczną procedurę powiększania piersi, z której skorzystały tysiące polskich kobiet. Obecnie, część z nich, szacowana nawet na 6 tys., zmaga się ciężkimi powikłaniami po takim zabiegu. Wiele z nich stało się pacjentkami Kliniki Chirurgii Plastycznej naszego Szpitala.

Zacznijmy od tego, że program specjalizacji w chirurgii plastycznej obejmuje problematykę leczenia chorób piersi, w tym również plastykę piersi. Poprawa wyglądu piersi nie jest tematem nowym. Historia całego obszaru działań, ukierunkowanych na poprawę wyglądu piersi, sięgająca 200 lat, jest elementem programu specjalizacyjnego w chirurgii plastycznej. Adepci tej specjalności wiedzą więc, że na przestrzeni lat podawanie do piersi takich substancji jak olej mineralny, parafina czy silikon, za każdym razem kończyło się identycznie jak to jest obecnie przy metodzie aquafilling.

Amerykanie doszli do wniosku wiele lat temu, że nie wolno do piersi wstrzykiwać żadnych żeli, niezależnie od ich składu. Jest to procedura niedopuszczalna w nowoczesnej chirurgii plastycznej. Jakieś 10 lat temu, dobra firma szwedzka wprowadziła na rynek kwas hialuronowy (proteoglikan, rozpuszczalny, bardzo dobrze wchłanialny w organizmie). Specjaliści szwedzcy uznali, że z uwagi na jego właściwości, przede wszystkim wchłanialność, można go do piersi podawać. Ale po 3-4 latach od podania kwasu, zauważyli występowanie podobnych powikłań, jak w przypadku innych substancji. Odpowiedzialnie więc wycofali się z tego pomysłu. Inaczej sprawa przedstawia się z metodą aquafilling. Jego skład jest sprawą wtórną. Najważniejsze jest to, że żadnego żelu nie wolno podawać do piersi, o czym wie każdy chirurg plastyk. Do praktycznego stosowania tej metody wzięli się jednak ludzie, których specjalizacje były dalekie od chirurgii plastycznej. Byli to więc np. stomatolodzy, pediatrzy, a nawet tzw. specjaliści medycyny estetycznej. De facto takiej specjalizacji zakończonej państwowym egzaminem specjalizacyjnym nie ma. Dopiero, gdy pojawiły się komplikacje, pacjentki dowiadywały się, że lekarze, którzy wstrzykiwali im żel, przeszli zaledwie jednodniowe szkolenie lub ich specjalizacje były dalekie od chirurgii plastycznej. Generalnie, nastąpił tu zbieg dwóch okoliczności – brak świadomości o skutkach podawania jakiegokolwiek żelu do piersi i brak posiadania specjalizacji uprawniającej do ingerowania w tkankę piersiową.

KONTYNUACJA ARTYKUŁU PO KLIKNIĘCIU W PRZYCISK "Przeczytaj więcej"

W dniu 6 grudnia br. przeprowadzono w naszym Szpitalu, po raz pierwszy na Mazowszu, objęty refundacją zabieg wszczepienia elektrody do neuromodulacji krzyżowej. Zabiegowi temu poddano dwójkę chorych dotkniętych zespołem pęcherza nadaktywnego opornym na standardową terapię. 

Neuromodulacja krzyżowa poprzez wpływ na czynność nerwów krzyżowych oraz modulację odruchu mikcji na poziomie centralnym zmniejsza nasilenie dolegliwości, a u niektórych chorych przywraca prawidłową czynność dolnych dróg moczowych. Znajduje ona zastosowanie u chorych cierpiących na nadaktywność pęcherza moczowego lub przewlekłe zatrzymanie moczu, nie będące wynikiem przeszkody podpęcherzowej.

Proces implantacji elektrody, która emituje impulsy elektryczne o małej amplitudzie oraz generującego je urządzenia odbywa się dwuetapowo. W pierwszym etapie (zwanym fazą testową) przezskórnie wprowadza się elektrodę w bezpośrednią okolicę nerwów krzyżowych. Elektrodę tę podłącza się do urządzenia zewnętrznego generującego impulsy elektryczne. W drugim etapie (po ok 2 tygodniach) chorym, u których obserwowano zadowalającą poprawę, implantuje się docelowy neuromodulator umieszczony w tkance podskórnej okolicy pośladkowej, który podłącza się do wprowadzonej  uprzednio elektrody.

Neuromodulacja krzyżowa jest procedurą znikomo inwazyjną i odwracalną – wszystkie wszczepione elementy można usunąć w razie potrzeby. Wszczepiony neuromodulator po wyczerpaniu się zawartej w nim baterii jest wymieniany - średnio co 5-8 lat. W wykonanie zabiegów zaangażowani są dr Maciej Oszczudłowski wraz z zespołem, pod kierownictwem Kierownika Oddziału Klinicznego Urologii w tut. Szpitalu - Prof. CMKP dr. hab. n.med. Jakuba Dobrucha