Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny
im. prof. W. Orłowskiego CMKP ul. Czerniakowska 231 w Warszawie
poszukuje

Rozmowa z Panem Profesorem Bartłomiejem Noszczykiem,

Kierownikiem Oddziału Klinicznego Chirurgii Plastycznej

Panie Profesorze, metodę aquafilling promowano jako nowoczesną, małoinwazyjną i co ważne, bezpieczną procedurę powiększania piersi, z której skorzystały tysiące polskich kobiet. Obecnie, część z nich, szacowana nawet na 6 tys., zmaga się ciężkimi powikłaniami po takim zabiegu. Wiele z nich stało się pacjentkami Kliniki Chirurgii Plastycznej naszego Szpitala.

Zacznijmy od tego, że program specjalizacji w chirurgii plastycznej obejmuje problematykę leczenia chorób piersi, w tym również plastykę piersi. Poprawa wyglądu piersi nie jest tematem nowym. Historia całego obszaru działań, ukierunkowanych na poprawę wyglądu piersi, sięgająca 200 lat, jest elementem programu specjalizacyjnego w chirurgii plastycznej. Adepci tej specjalności wiedzą więc, że na przestrzeni lat podawanie do piersi takich substancji jak olej mineralny, parafina czy silikon, za każdym razem kończyło się identycznie jak to jest obecnie przy metodzie aquafilling.

Amerykanie doszli do wniosku wiele lat temu, że nie wolno do piersi wstrzykiwać żadnych żeli, niezależnie od ich składu. Jest to procedura niedopuszczalna w nowoczesnej chirurgii plastycznej. Jakieś 10 lat temu, dobra firma szwedzka wprowadziła na rynek kwas hialuronowy (proteoglikan, rozpuszczalny, bardzo dobrze wchłanialny w organizmie). Specjaliści szwedzcy uznali, że z uwagi na jego właściwości, przede wszystkim wchłanialność, można go do piersi podawać. Ale po 3-4 latach od podania kwasu, zauważyli występowanie podobnych powikłań, jak w przypadku innych substancji. Odpowiedzialnie więc wycofali się z tego pomysłu. Inaczej sprawa przedstawia się z metodą aquafilling. Jego skład jest sprawą wtórną. Najważniejsze jest to, że żadnego żelu nie wolno podawać do piersi, o czym wie każdy chirurg plastyk. Do praktycznego stosowania tej metody wzięli się jednak ludzie, których specjalizacje były dalekie od chirurgii plastycznej. Byli to więc np. stomatolodzy, pediatrzy, a nawet tzw. specjaliści medycyny estetycznej. De facto takiej specjalizacji zakończonej państwowym egzaminem specjalizacyjnym nie ma. Dopiero, gdy pojawiły się komplikacje, pacjentki dowiadywały się, że lekarze, którzy wstrzykiwali im żel, przeszli zaledwie jednodniowe szkolenie lub ich specjalizacje były dalekie od chirurgii plastycznej. Generalnie, nastąpił tu zbieg dwóch okoliczności – brak świadomości o skutkach podawania jakiegokolwiek żelu do piersi i brak posiadania specjalizacji uprawniającej do ingerowania w tkankę piersiową.

KONTYNUACJA ARTYKUŁU PO KLIKNIĘCIU W PRZYCISK "Przeczytaj więcej"

W dniu 6 grudnia br. przeprowadzono w naszym Szpitalu, po raz pierwszy na Mazowszu, objęty refundacją zabieg wszczepienia elektrody do neuromodulacji krzyżowej. Zabiegowi temu poddano dwójkę chorych dotkniętych zespołem pęcherza nadaktywnego opornym na standardową terapię. 

Neuromodulacja krzyżowa poprzez wpływ na czynność nerwów krzyżowych oraz modulację odruchu mikcji na poziomie centralnym zmniejsza nasilenie dolegliwości, a u niektórych chorych przywraca prawidłową czynność dolnych dróg moczowych. Znajduje ona zastosowanie u chorych cierpiących na nadaktywność pęcherza moczowego lub przewlekłe zatrzymanie moczu, nie będące wynikiem przeszkody podpęcherzowej.

Proces implantacji elektrody, która emituje impulsy elektryczne o małej amplitudzie oraz generującego je urządzenia odbywa się dwuetapowo. W pierwszym etapie (zwanym fazą testową) przezskórnie wprowadza się elektrodę w bezpośrednią okolicę nerwów krzyżowych. Elektrodę tę podłącza się do urządzenia zewnętrznego generującego impulsy elektryczne. W drugim etapie (po ok 2 tygodniach) chorym, u których obserwowano zadowalającą poprawę, implantuje się docelowy neuromodulator umieszczony w tkance podskórnej okolicy pośladkowej, który podłącza się do wprowadzonej  uprzednio elektrody.

Neuromodulacja krzyżowa jest procedurą znikomo inwazyjną i odwracalną – wszystkie wszczepione elementy można usunąć w razie potrzeby. Wszczepiony neuromodulator po wyczerpaniu się zawartej w nim baterii jest wymieniany - średnio co 5-8 lat. W wykonanie zabiegów zaangażowani są dr Maciej Oszczudłowski wraz z zespołem, pod kierownictwem Kierownika Oddziału Klinicznego Urologii w tut. Szpitalu - Prof. CMKP dr. hab. n.med. Jakuba Dobrucha

Corocznie, w dniu 17 listopada obchodzimy Międzynarodowy Dzień Wcześniaka. Święto ma na celu zwiększenie świadomości społeczeństwa, środowiska medycznego i decydentów nt. wyzwań związanych z potrzebami dzieci przedwcześnie urodzonych. Siedmioro spośród każdej setki urodzonych w Polsce to wcześniaki, a rodzi się ich corocznie ok. 26 000.

Dziecko przedwcześnie urodzone wymaga szczególnej opieki w szpitalu i w domu. Polska neonatologia, choć jest jedną z najmłodszych dziedzin medycyny, jest na światowym poziomie. Wszystko dzięki pasjonatom, którzy przez ostatnich 20 lat rozwijali tą specjalizację, ale także dzięki stałemu podnoszeniu wiedzy i umiejętności neonatologów, odpowiedniej organizacji opieki nad najmniejszymi dziećmi i doposażeniu oddziałów neonatologicznych w sprzęt do ratowania życia wcześniaków. To sprawiło, że możemy ratować nawet najmniejsze noworodki, zapewnić im bezpieczeństwo i zdrowy start w dorosłe życie.

W naszej Klinice Neonatologii, kierowanej przez p. Prof. dr hab. med. Marię Wilińską rodzi się rocznie ok. 2000 noworodków, a z tej grupy niemal co piąte dziecko jest przedwcześnie urodzone. Najbardziej niedojrzałe i najbardziej chore dzieci trafiają do Oddziału Intensywnej Terapii Noworodka. Po tygodniach, a nawet miesiącach walki zespołu Kliniki oraz rodziców o przetrwanie i właściwą jakość życia, noworodki te opuszczają Klinikę. Nie mniej utrzymywany jest z nimi stały kontakt - spotkania, odwiedziny i wizyty odbywają się systematycznie. Personel Kliniki obserwuje postęp w rozwoju dzieci.

Tegoroczne Święto było kolejną okazją do spotkania się z naszymi wcześniakami w szerszym gronie. Mogliśmy zobaczyć doskonale rozwijające się maluchy, bawiące się wspólnie, ciekawe świata, a także ich rodziców, dumnych ze swoich pociech. W spotkaniu uczestniczyła Pani Profesor Wilińska i personel Kliniki Neonatologii. Widać było satysfakcję Zespołu Kliniki z rezultatów jego pracy, pełnej poświęcenia, aby każdemu przedwcześnie urodzonemu dziecku stworzyć szansę samodzielnego, pełnego życia.

Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny
im. prof. W. Orłowskiego CMKP ul. Czerniakowska 231 w Warszawie
poszukuje